Informatie over Attica

Attica (Grieks: Attica) is een historisch gebied dat de stad Athene omvat, de hoofdstad van Griekenland. De historische gebied is gecentreerd op de zolder schiereiland, die uitsteekt in de Egeïsche zee. De moderne administratieve regio van Attica is uitgebreider dan de historische regio en omvat de Saronische eilanden, Cythera, en de gemeente Troizinia op de Peloponnesische vasteland. De geschiedenis van Attica is nauw verbonden met die van Athene, welke, uit de klassieke periode, was één van de belangrijkste steden in de oude wereld.

Lake Marathon
Attica is een driehoekig schiereiland dat uitsteekt in de Egeïsche Zee. Het is van nature verdeeld in het noorden van Boeotië door de 10 mijn (16 km) Kithairon lange bergketen. Naar het westen, Het wordt begrensd door de zee en het kanaal van Korinthe. De Saronische Golf ligt in het zuiden, en het eiland Euboea ligt voor de noordelijke en de oostelijke kusten. Bergen scheiden het schiereiland in de vlaktes van Pedias, Mesogaia, en Thriasion. De bergen van Attica zijn de Hymettus, het oostelijke deel van de Geraneia, de Parnitha (de hoogste berg van Attica), de Aigaleo en de Penteli. Vier Bergen-Aigaleo, Parnitha, Penteli en Hymettus (met de klok mee vanuit het zuidwesten)-delineate de heuvelachtige vlakte waarop de Athene-Piraeus metroplex nu verspreidt. De vlakte van Mesogaía, nu genoemd Mesogeia, ligt in het oosten van Hymettusberg en is gebonden aan het noorden door de uitlopers van de berg Penteli, in het oosten door de Euboean Golf en Mount Myrrhinous (modern Merenta), en in het zuiden door de bergen van Laurium (modern Lavrio). Athene’ water reservoir, Lake Marathon, is een kunstmatig meer gecreëerd door afdamming in 1920. Dennen en sparren bossen bestrijken het gebied rond Parnitha. Hymettus, Penteli, Myrrhinous en Laurium worden bebost met pijnbomen, terwijl de rest worden gedekt door struikgewas.
De Kifissos is de langste rivier van Attica.
Volgens Plato, oude grenzen van Attica werden vastgesteld door de landengte, en, in de richting van het continent, zij verlengd tot aan de hoogte van Cithaeron en Parnes. De grenslijn kwam naar beneden in de richting van de zee, begrensd door de wijk Oropus aan de rechterkant en aan de rivier Asopus aan de linkerkant.

Geschiedenis

Oude geschiedenis

De tempel van Poseidon (c.440 vC) op Kaap Sounion, het meest zuidelijke punt van Attica.
tijdens de oudheid, de Atheners pochte over het feit dat 'autochtone', dat wil zeggen dat ze de oorspronkelijke bewoners van het gebied en hadden niet verplaatst naar Attica uit een andere plaats. De tradities stroom in de klassieke periode vertelde dat, tijdens de Griekse Dark Ages, Attica had de schuilplaats van de Ionians geworden, die naar een stam behoorden van de noordelijke Peloponnesos. vermoedelijk, de Ioniërs waren uit hun thuisland gedwongen door de Grieken, die uit hun thuisland waren gedwongen door de Dorian invasion.Supposedly, de Ionians geïntegreerd met de oude Atticans, wie, nadien, beschouwden zichzelf als een deel van de Ionische stam en sprak de Ionische dialect. Veel Ionians later verliet Attica aan de Egeïsche kust van Klein-Azië te koloniseren en de twaalf steden van Ionia creëren.
Tijdens de Myceense periode, de Atticans woonde in autonome agrarische samenlevingen. De belangrijkste plaatsen waar prehistorische overblijfselen werden gevonden zijn Marathon, Rafina, Nea Makri, Bruron, Thorikos, Agios Kosmas, Eleusis, Menidi, Markopoulo, Sparta, Aphidnae en Athene. Al deze nederzettingen bloeide tijdens de Myceense periode. Volgens de overlevering, Attica bestaat uit twaalf kleine gemeenschappen tijdens het bewind van Cecrops, de legendarische Ionische koning van Attica, en deze werden later opgenomen in een Atheense staat tijdens het bewind van Theseus, de mythische koning van Athene. Moderne historici achten het waarschijnlijker dat de gemeenschappen geleidelijk in een Atheense staat tijdens de 8e en de 7de eeuw voor Christus werden opgenomen.
Tot in de 6e eeuw voor Christus, adellijke families woonden zelfstandig leven in de buitenwijken. Pas na Peisistratos de tirannie en de hervormingen die door Cleisthenes deed de lokale gemeenschappen verliezen hun onafhankelijkheid en bezwijken voor de centrale regering in Athene. Als gevolg van deze hervormingen, Attica werd verdeeld in ongeveer honderd gemeenten, de Demes (Demoi, gehucht), en ook in drie grote sectoren: de stad (stad), die bestond uit de gebieden van het centrum van Athene, Ymittos, Aegaleo en de voet van de berg Parnes, de kust (kust), dat onder het gebied tussen Eleusis en Kaap Sounion en het gebied rond de stad (Interior-Mesoghaia), bewoond door mensen die aan de noordzijde van de berg Parnitha, Penteliko en het gebied ten oosten van de berg Hymettus. hoofdzakelijk, elke burger eenheid zou gelijke delen van stedelingen omvatten, zeelieden, en boeren. A "trittys" (“derde”) van elke sector vormde een stam. bijgevolg, Attica bestaat uit tien stammen.
forten
Tijdens de klassieke periode, Athene werd versterkt in het noorden door het fort van Eleutherae, die goed bewaard is gebleven. Andere forten zijn die van Oenoe, Decelea en Aphidnae. Om de mijnen in Laurium te beschermen, aan de kust, Athene werd versterkt door de muren op Rhamnus, Thoricus, Sounion, Anavyssos, Piraeus, en Eleusis.
Gebedshuizen
Hoewel archeologische opgravingen zijn te vinden in vrijwel het hele gebied van Attica, De belangrijkste zijn die gevonden in Eleusis. De aanbidding van de godin Demeter en Cora, te beginnen in de Myceense periode, voortgezet tot in de late jaren van de oudheid.
Vele andere soorten van aanbidding kan worden herleid tot de prehistorie. Bijvoorbeeld, de aanbidding van Pan en de Nimfen was in veel gebieden van Attica, zoals Marathon, Parnes en Ymittos. De god van de wijn, Dionysus, werd vooral vereerd in het gebied van Icaria, Nu de voorstad van Dionysus. Iphigeneia en Artemis werden aanbeden in Brauron, Artemis in Rafina, Athena op Sounion, Aphrodite op Iera Odos, en Apollo in Daphne.
Het festival van Chalceia werd gevierd ieder najaar in Attica. Het festival geëerd de goden Hephaestus en Athena Ergane.
Middeleeuwen
Na de periode van de oudheid, Attica kwam onder Romeinse, Byzantijns, Venetiaanse, en Ottomaanse heerschappij. Tijdens de Byzantijnse periode, Athene werd binnengevallen door de Goten onder de bevelen van Alaric in 396 ADVERTENTIE. Attica bevolking verminderd in vergelijking met het aangrenzende gebied van Boeotia.
De sites van de historische datum belang zijn voor de 11e en 12e eeuw, toen Attica was onder het bewind van de Franken. Het grote klooster van Dafni, dat werd gebouwd onder het bewind van Justinianus I's, is een geïsoleerd geval is dat niet een wijdverbreide ontwikkeling van Attica heeft betekenen tijdens de Byzantijnse periode. Aan de andere kant, de gebouwen gebouwd in de 11e en 12e eeuw tonen een grotere ontwikkeling die voortgezet tijdens de heerschappij van de Franken, die er strikte regel niet op te leggen.
Tijdens de Ottomaanse heerschappij, Athene genoten van een aantal rechten. Echter, Dat was niet het geval voor de dorpen van Attica. Grote gebieden bezeten waren door de Turken, die de bevolking terroriseerde met de hulp van Spahis. De kloosters van Attica speelde een cruciale rol in het behoud van het Griekse element van de dorpen.
Ondanks zijn veroveraars, Attica in geslaagd om zijn tradities te behouden. Dit feit wordt bewezen door het behoud van de oude toponiemen zoals Oropos, Dionysus, Eleusis, en Marathon. Tijdens de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog, de boeren van Attica waren de eersten die in opstand (april 1821), en ze bezetten Athene en in beslag genomen van de Acropolis, dat werd overgedragen aan de Grieken in juni, 1822.
Attica na 1829
Attica heeft, sinds 1829, behoorde tot de onafhankelijke Griekse staat. Van 1834, Athene was heropgericht en maakte de nieuwe Griekse hoofdstad (verhuisde van Nafplio in Argolis), en mensen uit andere delen van Griekenland geleidelijk aan begon te herbevolken Attica. De meest dramatische stijging kwam met Griekse vluchtelingen uit Anatolië na de uitwisseling van bevolking tussen Griekenland en Turkije in het kader van het Verdrag van Lausanne. Vandaag, een groot deel van Attica is bezet door stedelijke Athene. De moderne Griekse regio Attica omvat klassieke Attica evenals de Saronische eilanden, een klein deel van de Peloponnesos rond Troezen, en de Ionische eiland Cythera.
Klimaat
Attica heeft een mediterraan klimaat. Het heeft een duidelijke, lang, droge periode in de zomer en een korte, natte periode in de winter. De hoogste neerslag wordt ervaren tijdens de wintermaanden. Het zuidelijke deel van het schiereiland heeft een hot, halfdroge klimaat.